“แองจี้ เฮสติ้ง” ทำสามีเศรษฐีงง!! ปฏิเสธชีวิตมาดามสุดหรู ทำผมทำเล็บทุกวัน ลุกมาขยันทำงาน ปั้นธุรกิจติดดาวที่ “คูเวต”…
เรื่องเล่าจาก “แองจี้ เฮสติ้ง” กับสามีเศรษฐีคูเวต กับชีวิตที่ต้องทำผม ทำเล็บทุกวัน และมีคนดูแล 14 คน ภายในบ้านที่อยู่กัน 3 คน
บางคนก็บอกว่าเราโชคดีจังเลย สามีมีฐานะ หนูตกถังข้าวสาร ตอนนั้นตัวเราเองที่รักกันมา 10 ปี กว่าจะได้แต่งงาน เรารู้สึกยังไง?
แองจี้ : ตอนที่ย้ายไปอยู่ที่คูเวต คิดเหมือนกันว่านี่คือชีวิตเราเหรอ อยู่บ้านใหญ่โต ตื่นมาสามีก็ไปทำงาน แล้วเราก็เดินแบบทำตัวไม่ถูกจริงๆ มันไม่ใช่เราไง เราเป็นคนทำงานตั้งแต่เด็ก มันชินกับลูทีน ที่เราต้องตื่นไปถ่ายละครแต่เช้าแล้วกลับบ้าน ล้างหน้าแล้วกลับไปนอน เช้ามาก็ไปทำงานเหมือนเดิม คือมันเปลี่ยนไปเยอะเลย เราไม่รู้จะทำอะไรกับตัวเองพอไปอยู่ประเทศที่ไม่เหมือนบ้านเรา ไปอยู่ประเทศที่มีแต่ทะเลทราย ไม่มีเพื่อน ไม่มีญาติ ไม่มีพ่อ แม่
จริงไหมที่สามีคุณคือเศรษฐีบ่อน้ำมัน ?
แองจี้ : ทำงานน้ำมัน แต่ไม่ได้เป็นเจ้าของบ่อน้ำมัน
ไปอยู่วันแรกเจ้าหญิงเลย ?
แองจี้ : ลงมาก็มีคนดูแล ที่บ้านเขาจะเรียกเรามาดาม จี้มีพนักงานประมาณ 14-15 คน ที่บ้านอยู่กันมีแองจี้ สามี พ่อสามี ทั้งหมด 3 คน
แล้วมีพนักงาน 14 คน ?
แองจี้ : ก็มีกุ๊ก มีคนละชั้นกัน บ้าน 4 ชั้นครึ่ง
อาทิตย์นึง หรือเป็นเดือนกว่าจะปรับตัวได้ ?
แองจี้ : ก็นาน เดินไปเดินมา ตายแล้วสามีจะให้เราทำผมทุกวันเลยเหรอ ทำเล็บทุกวันเลยเหรอ มันไม่ใช่เราแล้ว เราต้องหาอะไรทำ แต่เราก็ไม่รู้ไง ภาษาเราก็ไม่ได้ อะไรที่ถนัด ก็คือความสวยความงาม ก็เลยหาธุรกิจที่ไม่เหมือนคนอื่นแล้วทำ นั่นคือคือนำเข้าแบรนด์จากเกาหลี มาขายที่คูเวต และเป็นเจ้าแรก ตอนนั้นไม่มีตลาด มันยังใหม่ เมื่อ 5 ปีที่แล้ว เขายังไม่รู้เลยว่าเกาหลีคืออะไร
ตอนแรกยากไหม ?
แองจี้ : ยาก แต่ก็ไม่เท่าไหร่ เพราะจี้มีพาสเนอร์เป็นอินฟูที่ดังมากอยู่แล้ว เขาช่วยสื่อสารภาษาให้กับฟอลโลเวอร์ว่า มันเป็นของเกาหลี ราคาก็ได้ ราคาก็ดี เทียบกับลัคชูรีแบรนด์
แล้วสามีที่เขาคาดหวังให้เราทำเล็บทุกวัน ทำผมทุกวัน ?
แองจี้ : ก็อธิบาย สามีบอกเธอไม่อยากเป็นมาดามเหรอ เธอแปลกมากเลยนะ คนอื่นเขาอยากเป็นมาดาม ไม่ต้องทำอะไร แต่เราเป็นคนทำงานตั้งแต่เด็ก
แล้วอย่างนี้ขัดใจสามีไหม ?
แองจี้ : เขาคงงงๆ จริงๆ ที่นู้นเขาไม่อยากให้ผู้หญิงทำงาน เราก็อธิบายแล้ว เขาก็เข้าใจแหละว่า เราอยู่อย่างนั้นไม่ได้ เราต้องทำงาน เพราะถ้าอยู่อย่างนั้น เราเครียดนะ ไม่มีเพื่อน ไม่มีใครเลย ไม่มีสังคม จะอยู่บ้านกับสามี เราก็อยากออกไปทำงาน มีรายได้นิดๆ หน่อยๆ ก็ยังดี แต่ตอนนั้นยังไม่มีลูก
